Deze week op bezoek bij pa en ma Luc, zoals altijd kwamen de gesprekken op gang over het sporten tussen mij en pa. De vraag of hij nog op zijn koersfiets reed als bijna 77-jarige werd met een lip en een blik naar ma negatief beantwoord. Hij wil wel maar ma'ke vertrouwt het niet zo met zijn tikkertje dat al paar jaar terug op tempo moet gezet worden. Zijn laatste koersros lag te verkommeren in de kruipkelder onder een dekentje en stevig op slot. Dit verdiende meer dacht ik. Vooraleer hij hem weg zou doen naar één of ander éénmalig fietserke zag ik de kans en vroeg ik of hij hem niet wegdeed voor enkele €'s. We kwamen vlug tot een akkoord en mijn idee was om hem passend te maken voor Sonja aangezien hij voor mij iets te klein was.
Een verkorte stuurpen, remmen iets aanpassen, nieuwe achterband, pedalen met schelpjes (triathlon/duathlon) ipv te gevaarlijke klikpedalen voor Sonja, nieuw flashy stuurlint en zie hier het resultaat.
In ere hersteld, en terug in dienst, dat verdient deze allerlaatste koersfiets van onze pa. We zullen hem koesteren want dat moet pijn doen na een koerscarriere van 35 jaar ongeveer. Hij staat terug te blinken in pracht en praal zoals het hoort !!!
