Blijkbaar waren er niet zo veel lopers dan de vorige jaren, de datum van de 10 miles Antwerpen, de week ervoor speelden de organisatoren parten waarschijnlijk. Met een 60-tal vertrokken we, desondanks sterk deelnemersveld met oa Erik Caluwaerts, Karim Fares en Emmanuel Loverie, weliswaar niet strijdend in mijn categorie (+45). Het zou dus uitkijken worden naar mijn directe concurrentie.
In een groepje van 4 streedt ik de eerste kms om de 5° plaats, één van deze had al gepolst aan mij of ik veteraan was, ik wist dus waaraan en waaraf. 2 van ons groepje moesten lossen na 1 ronde door mijn koptempo, de superbenen aan 90% waar ik al blij mee was. Juist de medeveteraan volgde met zwaardere ademhaling dan de mijne, een goed teken. Ondertussen kregen we de 4° koploper in ons vizier, hierdoor bleef mijn tempo strak waardoor ik plots alleen liep op de 5° plaats.
De laatste ronde langs het lang stuk aan de spoorweg beende ik hem bij, de 4° plaats was in bereik. Nog fris genoeg om mijn aanvalsplan te bedenken, een lange spurt van 1 km voor de finish zou het moeten doen ipv korte spurt waar ik helemaal niet goed in ben. Het lukte, ik eindigde 4° achter voorgenoemde 3 toppers. Ik wist dat ik de oudste was van de 4 en zodoende op het hoogste schavotje mocht plaatsnemen bij de +45.
Sonja was blijkbaar toch nog te vlug gestart met geen gerecupereerde beentjes van vorige week, gevolg, hele wedstrijd afzien, gelukkig laatste ronde gesteund door jeugdvriendin en ook loopster (duorun 2015 eerste plaats) Karen Van Herck als meelopende supporter. Een te verwaarlozen tijd voor Sonja maar toch nog als 3° veterane dame op het podium.
 |
| 3°master dames |
 |
| Overwinning masters +45 |
Op mijn 49°verjaardag een overwinning bij de +45 leuk, wetende dat mijn doktersonderzoek op werk deze week uitwees dat ik volgens de metingen de body heb van een gemiddelde 34-jarige man haha fun en een korreltje zout.
