Op de stroken met tegenwind zag Sonja op het einde beetje af, all in the mind zei ik en na een kleine recuperatie legden we de pees er terug op om dat marathonafzien te ervaren. Het waren de laatste kms in feite lange intervallen tussen de gellekes door. Zodoende was km 28 de snelste in een tempo van 11,7km/u en dit na 27km een zeer goed teken. Zeker met een 32km op dinsdag in de benen. Onze snelste lange, en vooral, laatste lange training zit er op met een zeer positief gevoel. Donderdag snelle 20km, normaal gezien makkie.
Nu iets anders... voor de marathontrainingen hebben we dus bij Sonja haar sportcollega's, op UZA, beide een looptest/hartslag gedaan. Ik ook omdat Sonja dat wel wou aangezien ik dit nog nooit heb laten doen. Aangezien ik in rust ook soms een overslag heb (hart dat even klopje overslaagt) had ik dit ook gemeld. Uit de testen bleek er niet direct een probleem. 2 weken daarna echter lieten ze Sonja weten dat ik toch nog maar eens een hartbelastingstest nu op de fiets moest doen. (loopschokken zouden sondes misschien beïnvloed hebben). Ook daar kwam er niet een probleem boven enkel kreeg ik de hartslag niet hoger dan 160, beentjes verzuurden wel op het einde met grootste weerstand. Wel zou de sportarts het eens voorleggen bij de cardioloog om zeker te zijn.
Voorbeeld van een scan met contrastvloeistof |
Volgend weekend een bezoekje aan neef en nichtje in Genève, daar doen we ook een klein losloopje van 11km, al uitgestippeld, met op de achtergrond de bergen... van de Alpen veronderstel ik? :-)