16 12 2017 Rustmaand

Na de marathons die we kort na elkaar gelopen hebben waren we aan verdiende relatieve rust toe. 10 dagen Mauritius zouden helpen.

Ik had al een 10km-toertje uitgestippeld rond de berg Mont Brabant achter ons hotel. Zoals op al onze vakanties planden we een zevental eilandtrips in. Voor en na zouden we proberen bezig te blijven.

Het 10km-toertje rond (achter) de berg

Aangezien het om 18u30 al donker was doken we ook eens de loopband op, na een kwartier lopen bleek dat de fitness om 19u30 sluitte, viel dat ff tegen. Gelukkig deden we ook veel snorkelsessies en zwempartijen zodat we niet echt altijd zonder beweging de dag afsloten.
Ook onze wandeling, de berg op bij 30°C konden we als een training aanzien. De dag daarna deden we ons eerste echt buitenloopje, 5km voor het diner, we waren al tevreden, veel te warm en zwoel.
De voorlaatste dag planden we een stranddagje om te relaxen, s'morgens genieten in de zon, tot rond de middag, het wolkendek dat zich toen voor het eerst ontwikkelde was het sein om onverwachts toch nog het 10km-toertje te gaan doen.

5km in deze omstandigheden, zweten maar genieten van het decor

 Warm bleef het, lange hellingen en korte steile haarspeldbochten maakten het tot een pittige training. De weinige korte druppelperiode gaf te weinig afkoeling.
Tegen dat we terug aan het hotel waren trok de hemel terug open, het moest zo zijn. Een douche en het zwembad in om baantjes te trekken en welverdiend daarna te chillen met een drankje... zalig en voldaan.

Ondertussen wisten  we dat het in Belgie winters weer was. De crossfoto's die we op fb zagen toonden het kontrast met waar wij vertoefden.

Brrr Schelde niet zichtbaar door de mist

 Verschil van 35°C, niet te vatten.
Bij thuiskomst gingen we de draad terug opnemen. 3 goede trainingssessies gaven vertrouwen, de kerstloop in Burcht was het doel. Totdat de koude regen/sneeuw ons het lopen belette wegens te glad en afgelast. Ook zit ik nu met een keelonsteking...hoe zou dat komen... en las ik paar rustdagen in want de laatste training had het alleen maar erger gemaakt. Sonja even solo dus.
De corrida Nieuwkerken moet ons laatste 2017 loopfeit worden....

Hot hot maar de Indische oceaan gaf enige afkoeling

Ps: Ook nog dit,  mijn laatste test onlangs voor mijn hart in het UZA moest nog eens gebeuren met een ligfietstest (echo) omdat ik niet de scan met kontrastvloeistof wou ondergaan. Weer kreeg ik mijn hartslag niet voldoende hoog, de weerstand werd steeds verhoogd met als gevolg zere benen maar geen hogere hartslag. De vraag van mij om minder weerstand te geven en in snellere kadans te fietsen werd opgevolgd zodat ik de hartslag toch tot 140 kreeg :-) Daaruit is nu eindelijk gebleken dat ik veilig mag blijven sporten... een opluchting.

Echo van het hart in beweging, leuk om zien.

De fietsligtest, al liggend schuine fietsinspanning terwijl de echo wordt genomen met de gelstick