De dag zelf warm en mooi weer met weinig wind, ikzelf had mijn voorzorgen al genomen door een hooikoortspilletje te nemen, mijn jaarlijks probleem rond deze tijd. Voor deze wedstrijd waren we nog langs een goede vriendin gereden die in het uza ligt met longkankerdiagnose, even oud als wij ongeveer, relativeren doe je zo vanzelf wel. Aangekomen in Schelle park verplichtten we ons toch om al een paar kms te gaan loslopen, warm dus zoals ze voorspeld hadden.
 |
| Eerst warm daarna onweer, laat die omslag nu juist op onze aflossing zijn !!! |
Sonja, goed losgelopen mocht direct daarna al starten met de ongeveer 130 dames, rustige start was heilig. Zoals altijd begaf ik me naar de Scheldedijk om bij haar doorkomst onze positie te melden, 21° bij het inslaan naar het toertje rond de abdij, aan dezelfde plaats maar nu richting windmolens liep Sonja al 13°, sterk dus bij zulk weer.
Zodoende liep ik naar de volgende doorkomst, na 8 deelnames ken je de binnenwegen, positie 11, ze bleef dus oprukken terwijl lichte wolkjes de zon deden verdwijnen. Haar laatste km liep ik een deel mee, weliswaar op afstand, en haalde ze er nog eentje in. Tijd om me naar de aflosplaats te begeven, Sonja werd nog luid aangemoedigd door vele sups en mannen die stonden te wachten op hun looppartner.
Met een 10° plaats lostte ze me af, ik had geen flauw benul voor welke plaats ik ging strijden, even goed doen zou moeilijk worden. Ondertussen vielen de eerste dikke regendruppels naar beneden terwijl ik het nummer aandeed. Verfrissing... leuk dacht ik toen nog. Aan de abdij was het echter een stortvloed, ik had wel al 3 jongere lopers kunnen inhalen en dat gaf me vleugels. Bij het wegdraaien van de dijk kwamen er ook hagelbollekes aan te pas, voor het keerpunt had ik nog iemand kunnen inhalen en had ik al terug iemand in het vizier. Erop en erover deed ons op een vijfde plaats belanden.
In het smalle wegje door de wei barstte het onweer pas echt los, hagelbollen waren het geworden die op mn kaal kopke neerkwamen wat niet echt deugd deed. Apocalyptische toestand, ik dacht zelfs even door de donder (en bijkomende bliksem) dat dit mn allerlaatste wedstrijd zou kunnen zijn :-)
Aanmoedigingen waren enkel nog van Sonja en pa die zeiknat onder een boom stonden in de wijk waar de ambiance 18 minuten eerder volle bak was.Sonja had een supertijd met dit weer waar ze normaal niet goed tegen kan en ik was tevreden met dit letterlijk stormloopje.
Ondertussen hebben we al vernomen dat de organisatie volop voor de 10 jarige jubileumeditie gaat ondanks de tegenslag met het weer (verteer/aantal deelnemers enz..) Wij zullen er bij zijn !
