Dit is ne moeilijke, een blogverslag schrijven als eerbetoon aan mijn vader, onze pa, ons vake, voor sommigen onze Nonkel of gewoon de Robert. Over zijn hele carriere zou je al een hele blog kunnen vullen. De man ook met de eeuwige glimlach, dit kregen we veel als reactie van alle kanten, zo een lieve zachte man maar wel hard in zijn sport xxx
 |
| Samen met pa in de koers |
Maar ook om de afwezigen op de plechtigheid de mogelijkheid te geven een indruk te krijgen over onze pa, als sporter en als supporter van voetbalploeg Beveren, zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind...
 |
| Tijdens zijn topperiode |
Wielrennen was zijn grote sportpassie, aangezien internet nog niet van toepassing was is het dan ook moeilijk om zijn prestaties allemaal terug te vinden. Het zal dus zo veel mogelijk uit mijn herinneringen, zijn verhalen moeten komen. De eerste koersen werd hij er telkens los afgereden, hij begon pas op zijn 24° jaar en kwam terecht bij ervaren wielrenners.
 |
| Het prille begin, leren op de rollen te rijden bij slecht weer. |
Daarbij was zijn job als bakker met veel nachtwerk ook een hindernis apart. Toen hij bij General Motors kon beginnen werken dacht hij vorderingen te kunnen maken. Hij kwam zoals zijn schoonbroer Louis in de bodyshop terecht. Aangezien het robottijdperk nog niet aangebroken was werden de lassen van de carrosserie van de wagens nog manueel aangebracht. Deze lastoestellen waren log en hingen met kabels omhoog, ons pa'ke was één van de bedieners van zo'n beestje, het machien ging meer met hem aan de haal dan andersom :-) De eerste weken pijnlijke spieren tot gevolg en wielrennen op een laag pitje helaas. Gelukkig duurde deze helse job niet al te lang, de verbeterde techniek deed zijn intrede en hij kon zich eindelijk ten volle op zijn wielrennen focussen.
 |
| Honderden krantenknipsels teruggevonden die hij bijhield, rechtsboven het oudste 1970 juni |
Tussen ex beroepsrenners (zie foto's) kon hij op de duur zijn streng trekken, weliswaar slechts aankomen in de groep het eerste jaar.. De namen en gezichten ken ik nu nog van in mijn jeugd, door telkens mee te gaan supporteren als klein ventje.
 |
| Karel Clerkx |
 |
| Karel Alen |
 |
| Willy Butzen |
 |
| August Van Woensel |
Op een bepaald moment ging hij eens een koerske rijden in de "Wale" van een bond opgericht door oud-beroepsrenner Alex Close (3 x top 10 Tour de France). Snikheet en veel klimwerk en wat bleek, dat kon hij verdekke goed. Snel volgden ereplaatsjes en uiteraard zijn eerste overwinning. Spurten kon hij echt niet, te bang geworden nadat hij het toch eens geprobeerd had en met een bende tegen de grond ging met verschrikkelijke schaafwonden als gevolg.
In de winterperiode kon hij niet blijven stilzitten, altijd op de rollen in de kelder bij vriesweer was ook geen optie. Via de koersclub wist hij dat er in de winter 8-kampen georganiseerd werden, in Kalmthout, Schoten maar vooral Brasschaat kon hij zich uitleven met kogelstoten (krachtwerk, niet zijn ding remember GM lastoestel), verspringen, 200m spurt, 1500m lopen,1km tijdrijden, 6km tijdrijden, veldopen, veldrijden.
 |
| Boven: Eindwinnaar, onder: een zeldzame loopuitslag waar we samen stonden |
In november 1987 heeft hij zijn eerste loopwedstrijd (buiten zijn legerdienst) gelopen, 15 juni 1989 in Mechelen 10 km zijn laatste volgens zijn notities.
1983: 3° 1984: 2° 1985 en 1987: overwinnaar !!! mooie vooruitgang op 5 jaar
Ook de 8-kamp van Kalmthout heeft hij 3 x gewonnen !!!
 |
| Uit 1 van zijn vele persoonlijke schriftjes die hij bijhield |
Als wielrenner was zijn topprestatie de tweede plaats op het wereldkampioenschap veteranen VWB in Ternat, zilver dus.
Ook de overwinning in Onkerzele, waar ze telkens per toer de achterkant van de muur van Geraardsbergen moesten beklimmen, was een echte uitschieter. op een paar ronden voor het einde met een groepje ontsnappen en de laatste beklimming zijn companen achterlaten om solo te finishen, zijn ouders hebben dit toen live kunnen beleven.
 |
| Het wiel dat zijn vader van dolle vreugde in de lucht zwierde, solo aankomen met een jagend peleton in de achtergrond |
 |
| Mee in de ontsnapping in Onkerzele achterkant muur van Geraardsbergen |
 |
| CHAMP !!! |
Nog enkele anekdotes:
- Na zijn trouw op zijn 24ste is hij pas beginnen koersen, vroeger mocht niet van thuis uit. Geen auto om naar de wedstrijden te rijden, wel een Vespa. Hij liet een speciale beugel maken om zijn fiets aan te bevestigen op die Vespa, ons ma inmiddels zwanger van Linda zat ook nog achterop. Zo reden ze naar Brugge en andere verplaatsingen..... ik had dat wel eens willen zien :-) Een feit dat vaststaat, Linda haar sportgenen zijn toen ergens onderweg er afgevallen.
- Ook trainde hij soms zo maniakaal voor een bepaald doel, zo herinner ik me dat we in de Ardennen op vakantie waren en hij sessies van 5u op de fiets deed. Op de dag zelf van het kampioenschap een fiasco, overtraind dus. Maar zo was onze pa, de week daarna een topprestatie in Buggenhout. Zijn piek was iets te laat :-)
- In Berchem een wedstrijd waar hij wel 5 x tegen de grond ging in regenweer zonder erge gevolgen, bleek dat hij de lijmrestanten de dag ervoor van zijn tubes met white spirit had verwijderd, de oorzaak was gevonden.
- In een bepaalde koers was hij mee in een ontsnapping met een lokale wielrenner, die vreesde onze pa op het klimmend parcours en bood een centje aan om hem te laten winnen. Niet met onze pa en hij zegevierde voor de ogen van die andere zijn plaatselijke supporters :-)
- De kaakbeenbreuk na een valpartij op de kasseien, oorzaak ons ma, zijne choe die voor de eerste maal een spons ging aangeven. Ipv de spons gewoon te laten hangen, hij zou ze wel pakken, gaf ze de spons aan in zijn gezicht. Zus Linda heeft die rol later succesvol overgenomen, ma wou dat nooit meer doen.
- Hopeloos verloren rijden in Wallonië, tussen de koeien met de auto terwijl er eentje zijn kont tegen de auto botste. Dan toch een vriendelijke waal tegenkomen die speciaal voor ons reed om de weg te wijzen.
- Bij het plaatsen van zijn koersfiets boven op de auto om naar de wedstrijd te vertrekken moest hij dit doen met lange snelbinders met haken aan, handige fietsrekken bestonden nog niet echt (?). Toen hij aan de andere kant de rekker wilde vasthaken loste de haak van de overzijde en vloog tegen zijn wenkbrauw, als gevolg bloeden en misselijk zoals ne prei (zeiden wij altijd). Ff bekomen en beetje later zat hij lekker te zweten in de koers met een plakkerke op de wonde :-)
- Ons ma bevallen van Sandra zijn "kakkenestje", moest dat toch lukken dat dat tijdens de Ronde van Belgie was zeker ! Geen probleem voor pa, 4 dagen over en weer tussen Ardennen-ziekenhuis, tijdens één van die ritten had hij dan nog eens een valpartij met nog maar eens schaafwonden, gefronste wenkbrauwen van zijne choe als gevolg toen hij op bezoek kwam.
- Ik herinner me zo nog de beelden toen hij na valpartijen weer toegetakeld was. Een buil zo groot als een biljartbal(leke) op zijn kopje, een lapje vlees dat aan zijn knie fladderde (zijn uitleg: pech gehad dat ik juist op een tandwiel van ene zijne fiets gevallen was), uiteraard ook een klassieker onder de wielrenners, sleutelbeenbreuk kon niet mankeren. Op de medical op General Motors zagen ze hem (niet) graag komen...."ah Robert alweer gevallen? We zullen u eens soigneren sè"
- Op zijn ijzeren rollen rijden in de kelder bij slecht weer, als je toevallig eens kwam kijken vroeg hij steeds om eens aan zijn elleboog te komen, kreeg je daar een elektrisch schokje door de statische elektriciteit, de eerste maal was dat verschieten.... en hij maar lachen :-), ik heb het hem later ook gelapt omdat ik benieuwd was of hij die ook zou krijgen xxx
- Nog eentje van zijn rollen.... op bepaald moment had hij een tv in de kelder gezet om de tour de France te volgen terwijl hij op de rollen reed. Blijkbaar ging hij zo mee op in de wedstrijd dat hij bij een demarrage wou meespringen en pardoes van de rollen stuikte .... hilarisch
- Koersen in St-Maria Lierde, aangezien er regelmatig geen douchemogelijkheden waren op wedstrijden, vroeg hij vriendelijk (what else) aan plaatselijke bewoners of hij met een emmerke zich mocht wassen/omkleden in hun garage of stal. Hij had zelf zijn bidonneke met water bij om niemand te lastig te vallen. Deze mensen in Lierde hadden vlug door wat een heerlijke mens hij was, de jaren daarna stond het bad ter beschikking bij diezelfde mensen.
enz enz enz.....
Later heeft hij op de camping bij de plaatselijke toeristenclub in Dessel nog vele ritjes gedaan. Zaterdag's was het koersen op een plaatselijk rondje aan de abdij van Postel, s'zondags lange ritten naar Nederland, Eupen enz.
Toen zijn body stillekesaan genoeg had van het sporten heb ik zijn laatste stalen ros overgenomen want die lag in zijn kruipkelder thuis onder het stof. Deze zal Sonja nu verder in ere houden en er kms met afhaspelen, zij het niet zo fanatiek en snel als pa.
 |
| Olympisch kampioen Greg Van Avermaat |
 |
| Tommeke en Thoentje |
 |
| Iljo Keisse, Lars Boom, Tim Wellens en nog een andere kampioen |
Aangezien pa niet kon stilzitten ging hij zich daarna bezighouden met het onderhoud van de voetbalvelden van Nieuw Boechout.
Supporteren voor de sportersfamilie en ook op de camping kon hij zich uitleven met allerhande klusjes.
 |
| Elke uitslag die hij tegen kwam van de familie hield hij blijkbaar bij |
Voetbalclub Beveren is hij al die jaren blijven steunen als trouwste supporter. Als dank kreeg hij op zijn plechtigheid een mooi truitje aangeboden van zijn club.
 |
| Geboortejaar op het Beverentruitje geschonken door de club |
Met dit stukje blog doe ik hem onrecht aan, hij verdient zoveel meer maar te veel om alles neer te pennen. Het allereerste stukje van de blog (mijn jeugdjaren) daar lees je hoe hij mij het sporten heeft bijgebracht.
Pa'ke het ga je goed daarboven, gisteren in de corrida in Wommelgem voelden we al je aanwezigheid tijdens onze wedstrijd. Dit zal zo blijven. Sonja en ik zullen het sporten met jou in het achterhoofd vol passie blijven doen.
Hetgeen ik weldra wou vertellen maar helaas te laat :-(.....
Sonja wil een marathon lopen !!!!! Ik zal haar bijstaan uiteraard als mijn hiel het uithoudt tenminste. Jij zou dan zeggen: "zou je dat wel doen?", je had dat niet zo graag omdat ik er zo veel moest voor doen en zeker na mijn 2 opgaves van de 9 deelnames waarvan jij er één begeleidde met je fiets.
Het wordt mijn 10° marathon met Sonja haar marathondebuut, we gaan je steun nodig hebben komende maanden en we rekenen op jou.
We Love You for ever..... Sonja en Luc xxxx
