De vorige 2 trainingsweken hadden me overhaald om vlakbij op het linkeroever de halve marathon mee te doen, de tweede al dit jaar. Enkel moest ik nu beetje uitkijken betreffende mn laatste maaltijd om geen hinder te ondervinden zoals in Evergem.
Eind oktober en nog steeds 22°C, wel stond er veel wind en kwamen de wolken opdagen wat voor enige afkoeling kon zorgen. Luc had zijn laatste 7° vroegeshift gedaan en ging me bijstaan als training.
2 ronden en ongeveer 300 deelnemers waaronder ongeveer 55 dames. We kwamen vlug in ons geplande tempo en moesten de eerste ronde een extra lus lopen in het bos op St-Anneke wat toch redelijk lastig was met kasseien en bosgrond. Op de terugweg liepen we langs de Scheldeboord, ook dit was lastig door de vele bochtjes en kasseien. Richting Galgeweel was het veel beter lopen enkel veel tegenwind.
Eind oktober en nog steeds 22°C, wel stond er veel wind en kwamen de wolken opdagen wat voor enige afkoeling kon zorgen. Luc had zijn laatste 7° vroegeshift gedaan en ging me bijstaan als training.
2 ronden en ongeveer 300 deelnemers waaronder ongeveer 55 dames. We kwamen vlug in ons geplande tempo en moesten de eerste ronde een extra lus lopen in het bos op St-Anneke wat toch redelijk lastig was met kasseien en bosgrond. Op de terugweg liepen we langs de Scheldeboord, ook dit was lastig door de vele bochtjes en kasseien. Richting Galgeweel was het veel beter lopen enkel veel tegenwind.
Het gevoel was beter dan de eerste halve marathon in Evergem, zeker de tweede ronde zonder die lastige lus ging zeer vlot. Regelmatig hoorden we roepen dat ik 4°, 5° of zesde dame liep. Naar het einde toe zagen we in de verte zelfs de derde dame lopen met daartussen nog 2 concurrentes. De laatste kilometer duurde lang tot we uiteindelijk de finishboog zagen. 1u47'57" was onze tijd. Enigszins teleurstellend omdat het gevoel veel beter was dan mn eerste tijd in Evergem (1u'45"20"). De warmte, de wind en de lange bochtige (kasseien)strookjes waren waarschijnlijk de oorzaak. De kilometers toch alweer in de beentjes, verse hamburgers en een seefbiertje dienden als recuperatie. Nu gaan we de winter in met af en toe een cross, mogelijk afgewisseld met een baanwedstrijd. We zien wel wat er op ons afkomt, bezig blijven is het belangrijkste met een reisje naar La Palma in het verschiet.
