De kortste afstand van de dag want het zou op zich al zwaar genoeg zijn? Ons vooral behoeden voor valpartijen. (remember Stephen op zijn laatste trail en ik op training in de Ardennen)
Ik dus met mijn zoon en zijn vrouw aan de start van een trail... uniek. Ik zou onderweg ook veel flashbacks krijgen van mijn "trail"verleden 20 jaar geleden. De kunst is op tijd de hartslag te laten dalen na of voor beklimmingen. Stephen bleef verrassend lang in mijn buurt. Na 2,5 km nog steeds op 7 sec achter mij, toen ik in mijn tempo zat kon ik langzaam afstand nemen.
De foto rechtsboven had ik al zien verschijnen maar dacht dat dat voor de langere afstanden zou zijn, toch niet dus, we moesten er na ongeveer 4km opkruipen. Tegen dat ik boven was begon Stephen onderaan aan de beklimming.. en weg was ik.
Zo kon ik meer en meer afstand nemen en ondertussen de top in bereik...gevaarlijk afdalen daarna, zelfs al schuivend op handen en voeten naar beneden soms...
Tenslotte kwamen we aan het kanaal, ik liep in zevende positie, Stephen achtste op 400m in de verte.
Ik dacht dat het ergste voorbij was maar we kregen nog 2 klauterpartijen waar we sterk gehinderd werden door lopers van de langere afstanden. Een halve pisteronde en een laatste trappenpartij en finishen in de sporthal als eerste +50 loper.... kicken. Stephen kwam 1min 50 sec achter mij op een mooie 8° plaats binnen. Enorm trots op hem en zijn vrouwtje.
Liesbeth nu, zij was iets te hevig gestart waardoor ze de eerste 5 km als eerste dame liep, ze wist het. Het podium halen was haar doel. Enkel 2 dames konden haar nog bijhalen, gelukt voor de tweede maal op rij op het podium als derde dame in een trail.
Allen zeer tevreden en zonder kleerscheuren aangekomen op een 7°, 8° en 25° plaats van totaal 158 finishers in deze mooie omgeving. Op de terugweg krachten opgedaan met iets Italiaans.
