11 08 2014 Beklimming Mont Ventoux (Start Bedoin)

Met onze reis naar Zuid Frankrijk hadden we al een paar plannen op zak betreft bezienswaardigheden. Tussen haakjes hadden we ook de Mont Ventoux aangeduid aangezien we daar een huis hadden gehuurd op amper 50 km. Naargelang we onze eindbestemming bereikten in Uchaux zagen we regelmatig in de verte de top liggen wat ons kriebels deed krijgen. We zouden hem opfietsen één van de komende dagen.


3 mogelijke beklimmingen,  Sault, Malaucène of Bedoin,..... van "gemakkelijk" naar moeilijk, als we hem dan toch gingen aanvallen, de zwaarste kant langs Bedoin dus waar regelmatig de Tour De France passeert.
Luc had me eerst wel in de waan gelaten dat je af en toe kan bekomen op de vlakkere stukken, dit bleek echter minder waar,geen meter vlak vanaf de start:-)

Na de eerste "vrij" gemakkelijke kms (4 à 5%) begonnen de zweetdruppels, ni normaal, te stromen, geen afkoeling en lekker weertje waren de oorzaak. Zeker bij onze enige bevoorradingsstop waren we al kletsnat na 7km.
Gelukkig zaten we nog een tijdje in de bomenzone waar de schaduw welgekomen was, maar het klimmen bleef steil. Luc reed af en toe voor me uit om foto's te kunnen nemen en zodoende eens zijn eigen tempo aan te vatten om me terug in te halen, een duwtje was het sein dat hij terug aangepikt had. En zo gingen de kms al zwoegend voorbij en werden de bossen dunner en dunner, teken dat we al op een mooie hoogte zaten. We werden af en toe ingehaald maar staken ook verschillende fietsers voorbij, hierdoor wisten we dat we een goede basisconditie hadden van het lopen. Toch was regelmatig drinken de boodschap om onze reserves niet te diep te moeten aantasten.
Terwijl we de laatste bomen achter ons lieten kwamen we aan de befaamde chalet waar de gemakkelijkste beklimming uit Saul samenkomt met die van Bedoin. Hier haakte Luc even af om foto's te nemen van de zijkant van de beklimming.

Ondertussen zwoegde ik verder in m'n eentje... en na één van de bochten braken de emoties bij me los bij het zien van de beruchte toren van de top van deze immense berg. Gelukkig was ik nog alleen maar toen Luc terug aansloot kreeg hij ook dezelfde intense emoties, vermoeidheid, bijna voldane sportkriebels, moeilijk te verwoorden dit gevoel.

Toen de eerste fotografen opdoken
wisten we dat we aan de laatste loodzware km bezig waren aan  11% stijgingspercentage.



Doorbijten..... de wind, de afgelegde 21 klimkilometers en de top in zicht. De laatste scherpe bocht en we finishten in een nettotijd van 2.5u. Toch wel zeer tevreden met dit tempo van mezelf. Hierboven namen we een verdiende rustpauze met de nodige foto's.

De grote vrees van mezelf voor de afdaling viel best mee, na enkele kms van 50km/u ging het vlotjes naar 60km/u tegen de koude wind in. Hoe verder we daalden hoe warmer het werd. Bij het naderen van Bedoin trokken we onze windvestjes uit. Na het inleveren van de fietsen konden we niet weerstaan aan een zalig terrasje, voldaan en gezelligheid troef.

ONVERGETELIJK !!!!!