Alweer een jaartje verder, voor de zesde keer mijn 10 miles in Antwerpen; voor Luc was het inmiddels al voor de 16de keer. Net zoals ieder jaar een fantastische sfeer met meer dan 24000 deelnemers aan de start.
Voor de start onverwachte stress door het oneindig aanschuiven voor een T-shirt van deze editie. Daarna nog even langs het uza-tentje om ons loopgerei achter te laten.We hadden nog maar een kwartier om ons in wave 1 te begeven. In de verte zagen we tussen de massa de haasballon van 1u20. Het was wriemelen tussen de massa om daar te geraken. Voordeel was dat we niet lang moesten wachten op het startschot.
Het blijft leuk te starten op de opzwepende beats van de muziek en ambiance die er heerst. Het weer was ideaal, er was wel een licht gewijzigd parcours dus afwachten wat dat zou geven.
Toch had ik het gevoel dat het parcours me beter lag, we liepen nu de leien af tot aan de Waaslandtunnel ipv langs de Paardenmarkt.
Met een bang hartje doken we de tunnel in afwachtende hoe mijn knie zou reageren in de afdaling. Bij wonder heb ik niets gevoeld en kon ik meer snelheid maken om aan de beklimming te beginnen.
Zoals altijd afzien om de uitgang te bereiken, even bekomen om dan de eindsprint in te zetten na de laatste bocht. De laatste 500 m heb ik dankzij mijn schatje nog alles gegeven om onder 1:18 te geraken, helaas 6 seconden te laat maar toch zeker binnen het vooropgestelde doel van 1:20.
Voor de start onverwachte stress door het oneindig aanschuiven voor een T-shirt van deze editie. Daarna nog even langs het uza-tentje om ons loopgerei achter te laten.We hadden nog maar een kwartier om ons in wave 1 te begeven. In de verte zagen we tussen de massa de haasballon van 1u20. Het was wriemelen tussen de massa om daar te geraken. Voordeel was dat we niet lang moesten wachten op het startschot.
Het blijft leuk te starten op de opzwepende beats van de muziek en ambiance die er heerst. Het weer was ideaal, er was wel een licht gewijzigd parcours dus afwachten wat dat zou geven.
Op weg naar de Kennedytunnel voelde ik, in tegenstelling tot vorig jaar, dat ik soepeler liep en in de rechter kokertunnel lopen had als voordeel dat de helling bij de uitgang minder steil was maar wel iets langer.
Vanaf het justitiepaleis (Bolivardtunnel) tot heel de kaaien was er alweer een massa supporters die je extra adrenaline bezorgen. Halfweg, ongeveer 39 minuten zat ik nog redelijk goed, maar Luc wist toen al dat het moeilijk zou zijn om de tijd van vorig jaar te evenaren (1:17:45).
Toch had ik het gevoel dat het parcours me beter lag, we liepen nu de leien af tot aan de Waaslandtunnel ipv langs de Paardenmarkt.
Met een bang hartje doken we de tunnel in afwachtende hoe mijn knie zou reageren in de afdaling. Bij wonder heb ik niets gevoeld en kon ik meer snelheid maken om aan de beklimming te beginnen.
Zoals altijd afzien om de uitgang te bereiken, even bekomen om dan de eindsprint in te zetten na de laatste bocht. De laatste 500 m heb ik dankzij mijn schatje nog alles gegeven om onder 1:18 te geraken, helaas 6 seconden te laat maar toch zeker binnen het vooropgestelde doel van 1:20.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten