16 12 2017 Rustmaand

Na de marathons die we kort na elkaar gelopen hebben waren we aan verdiende relatieve rust toe. 10 dagen Mauritius zouden helpen.

Ik had al een 10km-toertje uitgestippeld rond de berg Mont Brabant achter ons hotel. Zoals op al onze vakanties planden we een zevental eilandtrips in. Voor en na zouden we proberen bezig te blijven.

Het 10km-toertje rond (achter) de berg

Aangezien het om 18u30 al donker was doken we ook eens de loopband op, na een kwartier lopen bleek dat de fitness om 19u30 sluitte, viel dat ff tegen. Gelukkig deden we ook veel snorkelsessies en zwempartijen zodat we niet echt altijd zonder beweging de dag afsloten.
Ook onze wandeling, de berg op bij 30°C konden we als een training aanzien. De dag daarna deden we ons eerste echt buitenloopje, 5km voor het diner, we waren al tevreden, veel te warm en zwoel.
De voorlaatste dag planden we een stranddagje om te relaxen, s'morgens genieten in de zon, tot rond de middag, het wolkendek dat zich toen voor het eerst ontwikkelde was het sein om onverwachts toch nog het 10km-toertje te gaan doen.

5km in deze omstandigheden, zweten maar genieten van het decor

 Warm bleef het, lange hellingen en korte steile haarspeldbochten maakten het tot een pittige training. De weinige korte druppelperiode gaf te weinig afkoeling.
Tegen dat we terug aan het hotel waren trok de hemel terug open, het moest zo zijn. Een douche en het zwembad in om baantjes te trekken en welverdiend daarna te chillen met een drankje... zalig en voldaan.

Ondertussen wisten  we dat het in Belgie winters weer was. De crossfoto's die we op fb zagen toonden het kontrast met waar wij vertoefden.

Brrr Schelde niet zichtbaar door de mist

 Verschil van 35°C, niet te vatten.
Bij thuiskomst gingen we de draad terug opnemen. 3 goede trainingssessies gaven vertrouwen, de kerstloop in Burcht was het doel. Totdat de koude regen/sneeuw ons het lopen belette wegens te glad en afgelast. Ook zit ik nu met een keelonsteking...hoe zou dat komen... en las ik paar rustdagen in want de laatste training had het alleen maar erger gemaakt. Sonja even solo dus.
De corrida Nieuwkerken moet ons laatste 2017 loopfeit worden....

Hot hot maar de Indische oceaan gaf enige afkoeling

Ps: Ook nog dit,  mijn laatste test onlangs voor mijn hart in het UZA moest nog eens gebeuren met een ligfietstest (echo) omdat ik niet de scan met kontrastvloeistof wou ondergaan. Weer kreeg ik mijn hartslag niet voldoende hoog, de weerstand werd steeds verhoogd met als gevolg zere benen maar geen hogere hartslag. De vraag van mij om minder weerstand te geven en in snellere kadans te fietsen werd opgevolgd zodat ik de hartslag toch tot 140 kreeg :-) Daaruit is nu eindelijk gebleken dat ik veilig mag blijven sporten... een opluchting.

Echo van het hart in beweging, leuk om zien.

De fietsligtest, al liggend schuine fietsinspanning terwijl de echo wordt genomen met de gelstick

29 10 2017 Marathon Etten Leur

We hadden het stil gehouden.... 5 weken geleden was Sonja zo snel gerecupereerd na haar marathondebuut dat ik na een weekje loslopen met Sonja het idee opperde om door te blijven trainen naar de marathon van Etten Leur. Niets moest, we zouden het wel bekijken hoe het evolueerde. Een tweede marathonkans met quasi 2 zware weken doortrainen. Enkel moesten we de week ervoor dus die 10 mijl in Kapellen nog lopen, vandaar dat ze daar op reserve moest lopen. Ik zou dan ook nog eens met de nachtshift staan de laatste week voor Etten Leur. Ik gaf mezelf 10% op aankomen na Wevelgem, Kapellen en de nachtshift :-). De maandag na Kapellen had ik zelfs een dagje gemankt met die pijnlijke Haglundenkel die me blijft achtervolgen voor de rest van mijn leven en stijfheid. Sonja had Kapellen goed verteerd.

Deze laatste rustweek beslisten we pas om Etten Leur te starten aangezien de weersvoorspelling doenbaar leek... achteraf gebleken:

Mijn taak was om me niet meer zo zenuwachtig te maken en het kleine kamertje te vermijden zodat ik niet te veel krachten verspeelde, het lukte door mijn 10% aankomstverwachting. Onze voeding had ik ook aangepast om nog meer koolhydraten op te bouwen dwz, laatste dagen erwten, linzen, kikkererwten verwerkt in een eetbare menu van pasta en rijst met kip en kalkoen.

2 ronden van 21km, ik zou halfweg bekijken of ik het zag zitten voor een tweede ronde. Sonja opvallend weinig bezig met deze marathon, een kunst. Veel wind dus, maar de eerste 10km zat die in ons voordeel, regen zou ons ook parten spelen 7km voor het einde.
Voor de start kwamen we onverwachts Tinne Spalier en Geert Mertens tegen, Tinne zou voor 3u40 starten, Geert als begeleider. En ons doel ??? Starten en op gevoel afwachten, zelfde snelste schema op mijn hand geschreven als in Wevelgem 3u48 als referentie.

Sonja zou nu voor de start nog ettelijke malen verplicht een plasje doen om een plasstop zoals in Wevelgem na 12km te vermijden. Een perfecte organisatie had ook voor toiletten gezorgd vlak aan de start, handig, zelfs 4 min voor de start en ikke zenuwachtig daardoor.

Starten op gevoel

En zodoende stonden we op 5 weken tijd voor de tweede maal aan de start van een marathon, of het gek zou zijn zou achteraf dan wel blijken... of juist niet?
De eerste kms door het centrum op lastige steentjes, spieren laten loskomen om dan de polder in te duiken. Het ging al vlug soepel door de meewind in het begin, ik liet Sonja nu haar gevoelstempo lopen en dit bleek al vlug redelijk sneller dan ons schema. Tweede bewijs was dat we bij Tinne kwamen aansluiten. We liepen al vlug met een groepje van 15 lopers en loopsters, ideaal dus en houden zo, zeker niet versnellen.

Na 10 km namen we een eerste maal de richting tegenwind, het sein om Sonja een rij achteruit te sturen aangezien we al heel de tijd op kop van onze groep liepen, ik bleef kop trekken met nog 2 vrijwilligers, de 3 vrouwen achter ons zouden het appreciëren. En zo bleven we doorgaan met steeds een bonus op ons schema, elke km was aangegeven wat zeer handig was en leuk aftelde. Halfweg de doorkomst in het centrum was ambience, mijn benen voelden goed aan dus op naar die tweede ronde, Sonja alweer zo soepeltjes in het zog.

De molen herkenningspunt 1km van de start/finish

Weer die lastige natte steentjes tot voorbij de molen en dan ons derde beklimming/brug richting polder.
Al vlug waren we aan km28, Tinne had ons inmiddels achtergelaten want voor haar doel moest ze sneller gaan, wij lieten wijselijk begaan en bleven in ons tempo, onze groep was ondertussen geslonken tot een 5-tal. De rest allemaal gelost. Geert had ons drinkbusje nog gevuld met water alvorens zijn Tinne verder bij te staan. En ik maar denken aan de beentjes, maar die voelden goed, oef blijven doorgaan dus. We hadden al lichte druppels gevoeld en de wind bleef aanwezig, gelukkig goede kledijkeuze met lange mouwen.

De later gestarte Mats Lunders toen nog op kop in de halve marathon op weg om ons bij te halen

Na 31km kwamen de eerste halve marathonners voorbij ons gelopen, Matske Lunders op kop met een dikke aanmoediging van mij, hij zou later tweede worden, sterke Mats, pa Hugo zou ons aan de aankomst ook nog aanmoedigen.



Bijna halfweg met toen nog een twaalfkoppig groepje

De kms vlogen voorbij en wonderwel nog steeds voor op schema na 35km, waar ging dit eindigen.
Ik had voor de zekerheid toch een stukje banaan aangenomen, Sonja daarentegen ging voor de sportdrank van de organisatie op 37km met een klein miniscuul dipje even. Op die momenten dachten we even aan haar overleden moeke paar jaar geleden en mijn overleden pa dit jaar. Ze kreeg lichte steken in de zij, beetje zuurstoftekort door het snelle tempo, no problem, haar karakter deed het alweer. Focussen van punt tot punt met onderweg in tuinen en op boerderijen mini-dj-sets die voor de sfeer en boosts zorgden. De laatste brug over op 3km van het einde en Sonja moest nu echt aanklampen, binnen 3u50' moest lukken als ze zo bleef lopen, meer zelfs...



Samen met Tinne op kop

Mijn konstant gepush bleek wel vervelend zei ze achteraf maar ze had het nodig en wist dat dat haar bleef motiveren. De molen in zicht en nog 1km te lopen. We hadden ondertussen zelfs een loper en loopster terug bijgehaald die ons achter gelaten hadden op km35, van het resterend vijftal weet je wel, goed gedoseerd dus van ons. Bewijs... onderstaande tussentijden:

Aanmoedigingen van bekenden in het loopmilieu aan de laatste lijn waren welgekomen, en zo telden we af...

                                                3u47'07" podium 3° V+45

een nieuwe toptijd voor Sonja, 6 min sneller dan in haar debuut !!! 5'22/min, 11,15km/u

Besluit: een wijze beslissing om dit te proberen. Maar hoevelen doen er haar dat na, een marathondebuut en 5 weken later de tweede marathon lopen met verbetering van het vorige record met 6 minuten? Runnershigh het blijft iets raar.

Nu gaat de riem er even af met een welverdiende vakantie Mauritius eind november. En ik ben terug een beetje fier dat ik een marathon volledig heb gelopen yezzz nummer 9 op de teller.

Na Sonja haar aankomst verzuurden haar benen onmiddellijk. Mee met het pendelbusje naar de massagestand was de tip van de rode kruishelpers. Op de massagetafel, Sonja konstant rillend van de kou, het waren toch zware omstandigheden geweest. Na een kwartiertje hadden we nood aan een cola die ons er bovenop hielp om de terugreis aan te vatten.

PS: wat een fantastische organisatie een aanrader !!!

Uitslagen




3° dame +45 zelfde tijd als nr 2

10° dame totaal

22 10 2017 Kapellen 10 mijl Mastenbosloop (finale Antwerps 10 mijlcriterium)

Ergens in maart zijn we begonnen aan het Antwerps 10 mijlcriterium, vandaag was de vierde en laatste wedstrijd in het Mastenbos in Kapellen. Sonja stond tweede dame en ik derde heer in de tussenstand van het criterium na 3 wedstrijden. Voor Sonja ontspannen lopen door haar riante voorsprong op nummer 3. Ik daarentegen had maar 58 sec voorsprong op een jonge kerel en moest er nog voor "gaan".

100% slijk ja :-)

Mijn snelheid zou een groot vraagteken zijn doordat ik al 3 maanden met Sonja marathontrainde. Kwam daar ook nog eens bij dat ik van mijn tweede nachtshift kwam, zenuwen dus :-) en dan nog een rotweertje dat het parcours herschiep tot een slijkpartij.

Sonja moest zich dus inhouden aangezien we volgende week normaal nog een wedstrijd doen in Etten Leur. Betreft mijn concurrent, mijn taktiek zou zijn om aan een stevig tempo te starten, zodoende zou hij misschien niet zoals in Deurne konstant in mijn zog blijven om dan op het laatst weg te spurten.

Regen aan de start, nog meer regen in de wedstrijd, kusje aan Sonja en weg waren we. Ik had wel tegen Sonja gezegd dat ze moest oppassen voor verkeerd lopen door de 3 toertjes.
Al vlug zat ik in een mooi tempo, nr4 Stef in de tussenstand ging mee. Vlug werd duidelijk dat het geen simpele wedstrijd zou worden door de natte ondergrond, mijn trails hadden van pas kunnen komen maar die hebben dan weer minder goede demping voor mijn haglundenkel.

De eerste 5km gingen zeer goed waardoor ik al een paar man had ingehaald, o.a. Bruno Beels na zijn nog snellere start. Hem hoorde ik praten achter mij tegen nr4, ik spaarde slim mijn adem.
Na een tijdje geen geluiden meer achter mij, de tijd rijp om eens om te kijken, Bruno op 100m en nr4 verdwenen, zelfs in de verte niet meer te zien, het sein voor mij om de pees er af te halen en op reserve te lopen. Bruno liet ik terugkomen en zelfs gaan, bewust om benen voor volgende week te sparen. Toch werden het nog twee zware slotronden voor mij, de snelheid niet meer gewoon dus en harkend aankomen. Mijn podiumplaats stond vast.



Eindstand: Luc achter twee toppers, Sonja achter 1 toppertje

Nu wachten op Sonja, en nog wachten, het duurde redelijk lang vond ik. Pascal (Geerts) had wel gezegd dat ze nog soepel liep. Tot ik ze in de verte zag opdoemen uit het mastenbos..... ze was, dankuwel Murphy, even verkeerd gelopen, 400m te veel dus. Toch eindigde ze probleemloos en verstevigde ze haar podiumplaats nog meer, opdracht volbracht.

Sonja tweede dame naast nr1 Elke Beerlings

 

Uitslag

24 09 2017 Leiemarathon debuut Sonja 42,195 km

Dit wordt een lang blogverslag van een unieke belevenis.

Sonja was op zaterdagavond al om 22u haar bed in gedoken; ik ging eerst nog naar Beveren-Anderlecht zien in het Freethielstadion. Rond 23u ook bed in waar Sonja kloeg over pijn in beide benen, ze had waarschijnlijk iets te intensief met de foamrol haar oefeningen gedaan de dag ervoor, steek het op de zenuwen. Opknapwerk dus voor mij, de ervaring van onze pa zijn sportmassages vroeger bovengehaald en vlug haar spieren proberen los te werken, rechts been lukte goed, links iets minder maar haar gerustgesteld. Ikzelf had te veel zenuwen gehad op de avond en toch maar een imodium genomen om mijn krachten niet te blijven verspelen in het kleine kamertje, mijn eeuwige marathonprobleem (zie link marathonpalmares).

7u s'morgens na een relatief goede nachtrust begonnen aan de laatste
 voorbereidingen. Tijdens pannekoekenontbijt tijdschema op mijn hand geschreven, snelste 3u48', uiterste 3u59' zou moeten lukken.



Eerst nichtje Miranda, deels fotografe en supporter voor ons, gaan oppikken en uurtje rijden naar Wevelgem. Prachtig weer aan de start 17°C (en bij de finish 21°). In de sporthal nummers halen waar we ook nog Veerle Hofman tegenkwamen en elkaar succes wensten.
Alles checken, nog een banaantje binnenspelen en niet te veel drinken om constant plassen te voorkomen.

20 min voor de start stonden we klaar tussen de grote groep marathonlopers en halve afstand. Daar zagen we nog een loopvriendin van Sonja, zij deed de halve, ze sprak veel op Sonja in en plots sloegen de zenuwtjes toe. Emotie brak even uit bij m'n vrouwtje, de marathon iets magisch en zeker voor de eerste keer.

Juist gestart na 400m

 

KM 0 tot 32 gezamenlijk:

Aftellen begon voor we het wisten en onze horloges hielden we klaar bij het overschrijden van de chipmatten. Na 2 min kreeg Sonja haar tomtom pas op gang, alweer zenuwtjes? 2 minuutjes moesten we dus achteraf bijtellen op haar horloge. Ondertussen waren we dus volop aan onze eerste km bezig op het stijgende kleine rondje, onze parcourskennis zou ons enorm van pas komen. En wat ik verwachtte en al zoveel maal gezegd had tegen Sonja in de voorbereiding, ik moest haar intomen. Een tempo dat op training snel blijkt is bij de start in de marathon echt wel traag, rustig blijven dus.

De pacers met de ballonnen voor een tijd van 3u45' zagen we voor ons lopen en lieten we wijselijk gaan. Na 5 km in 27min mooi op het snelste schema, benen kwamen los, genieten volle bak. De eerste maal richting Kortrijk langs de mooie boorden van de Leievallei. We naderden zelfs terug de 3u45' balonnen wat ons sein was om terug iets af te remmen, voorzichtigheid troef.



Na 5km

Na 10km in 54min perfect op het snelste schema liet Sonja weten dat haar voetblein beetje voelbaar was maar vooral dat ze nog moest plassen.... "dringend"? vroeg ik... "gaat wel" zei ze. Even nog doorlopen dus en uitkijken naar een plaatsje langs het parcours. De eerste maal de voetgangersbrug op en daar had ik in de verte al een veilig openbaar struikje ontdekt, niet twijfelen na de afdaling en even afwijken om die spanning er af te halen. Hierdoor verloren we wel 2 min. Bij het vertrekken had ze enkel haar loopbroekje opgetrokken haar slip hing er nog half uit, h i l a r i s c h. Sonja wou de verloren tijd inhalen maar ik remde haar af, geen gekke dingen doen. Keep calm.
De gellekes gingen goed binnen en zonder problemen naderden we terug de Leie om naar onze
tussentijd halfweg te gaan.

Partybootje waar de bassen en de aanmoedigingen luid weerklonken
 

Op het water hield een bootje van de organisatie de sfeer er in met geweldige opzwepende muziek en aanmoedigingen, kriebels alweer.



Halfweg 21,095km

Nog steeds op schema halfweg 1u54' toch wel, toen we aan ons tweede kleine introrondje begonnen. Daar stond een groepje jonge toeschouwers die ons enorm toejuichten.... komaan Sonja en Luc go...... plots weer emoties bij Sonja waardoor haar ademhaling stokte en ik het ook al emotioneel moeilijk kreeg, "herpakken schatje en rustig ademen" wat ze ook deed.

 

 Ik voelde ondertussen de eerste tekenen van mijn kuit, slecht voorteken dat ik al had meegemaakt vroeger. Sonja had al wat meer last van haar blein maar sprak van probleemloze benen wat me enorm
opluchtte gezien mijn minder gevoel.



Echt een venijnig toertje met hellingen dat we nu even tegenovergesteld moesten doen alvorens terug aan de Leie te komen tweede maal richting Kortrijk. Maar Sonja bleef het goed doen, ik hield stand met de kuit...

De 25 km voorbij geen vuiltje aan de lucht voor Sonja, km 27 was voor mij een zeer slecht voorteken, een eerste krampscheut in de kuit, ik vloekte en vertraagde even, Sonja dacht dat er een steentje ofzo in m'n loopschoen zat. Even ontspannen en terug naar Sonja proberen te lopen, zij zat goed in haar tempo, ik zei ook dat ze moest blijven lopen en al wat gellekes moest overnemen in geval van. Het was even chaos en paniek, Sonja wist geen blijf met de gellekes omdat ze geen riem had om ze weg te steken, ik kon stand houden naast haar en nam alles terug over tot km 32. Toen weer een enorme kramp en ik moest ze weer laten gaan. Op de voetgangersbrug (tweede maal) naderde ik bergop nog even maar boven stokte mijn tempo. Sonja deed perfect wat we in de voorbereiding gedaan hadden, rustig bergop, even recupereren en dan soepel naar beneden.

Twee maal klimmen op de voetgangersbrug over de Leie, eerst na 12km, dan na 32km

Ik moest ze definitief laten gaan, met alle energie riep ik dat ze het alleen verder moest en ook kon doen. Maar ik had alle gels nog in bezit en voelde me zo schuldig dat haar debuut zo misschien de mist in ging... door mij. Maar ze liep zo soepel en dat gaf me een héél klein beetje vertrouwen op de afloop binnen de
4 uur. Ik had al vooraf gezegd dat ik zelf wel beetje ongerust was over de marathon, ik was niet gewoon om 4 u lang te moeten lopen. Na 3 u was ik meestal al aangekomen vroeger, terecht dus.

KM 32 tot finish Luc:

Eerst mijn relaas hier van mijn martelgang laatste 10 km. Ik zag ze dus in de verte nog om een hoek verdwijnen, dat deed pijn, kopke en lichaam fris, benen wilden echt niet meer machteloos grrr.
Wandelen en vele pogingen om te lopen mislukten, stalen kabels in de kuiten. Op km 33 was het ambiance aan twee terrasjes met veel volk, aanmoedigingen volle bak, ik mocht zelfs van iemand zijn donker biertje een teug doen, dat deed deugd maar hielp me niet echt vooruit, zelfs een garçon holde nog achter me aan met een fris glas water, ik had er niet echt behoefte aan maar uit beleefdheid toch paar slokjes genomen.

Op km 34 was het een hel voor mij, beide benen totaal in de kramp, ik moest er bij gaan liggen verdekke, kreeg die krampen niet weg, schenen zelfs verkrampt en voeten stonden kadul van de kramp. Gelukkig was de politiecombi me al eerder gepasseerd anders had ik misschien wel opgegeven. En dat heb je dan in het loperswereldje, een loper die zijn dochter begeleidde nam de tijd om mij te helpen stretchen ...kramp ging beetje weg. Thanks zei ik maar help me eerst nog even recht.... dan weet je het wel zeker :-)

 

Ik zou die marathon aankomen voor onze pa maar ook voor Sonja die ik (benen !!!) in de steek gelaten had. Ik heb dus 8 km verder gewandeld, tijd genomen aan de drankposten, af en toe proberen 100 m te lopen, relativeren en genieten van het weertje en de sfeer. Ook te talrijke lopers uit de achterhoede moedigde ik aan, respect ook voor deze mensen. Op km 40 zag ik tenslotte achter mij een medeslachtoffer van de krampen, even gewacht en samen ons relaas gedaan.  Hij ging voor 3u30 en kon er ook mee lachen zoals ik, dat dit een fiasco was. We hadden ons voorgenomen om de laatste finishstrook terug te lopen om niet al te erg af te gaan :-) ik keek op mijn klok en binnen 4u30 moest nog kunnen.

 

Met een verkrampte loopstijl hoorde ik de speaker hetzelfde zeggen over die 4u30 dat dat nog moest lukken.... 4u29'50" zag ik tikken, een laatste eindjump op 1 been en ik haalde 4u29'57". Mijn achtste aangekomen marathon was een feit, toch een beetje trots dat ik ooit 2u52' heb kunnen lopen ettelijke jaren terug.

KM 32 tot finish Sonja:

Soepele benen nog steeds dus, die blein zou ze wel wegdenken en doorbijten. Maar paniek toen ze zag dat ik niet meer terug kwam, uiteindelijk achterom gekeken, geen Luc meer te bespeuren....

Geen gellen bij, paniek dus, dat tempo zelf bepalen, nogmaals paniek.... zich herpakken want de benen waren nog "fris", en dat deed ze. We hadden al zoveel geleerd op onze trainingen dat ze wist wat ze moest doen. Helder dacht ze al aan het drinken, het klein beetje water in haar handbusje moest volstaan om de volgende drankpost op 35km te halen. Daar aangekomen kreeg ze gelukkig nog een gelleke van de organisatie wat ze niet had verwacht. Wel kostbare tijd verloren aan die post doordat ze nu zelf het water in haar busje moest bijvullen en het gelleke niet direct open kreeg.

Vervolgens terug op weg in het tempo steeds denkend aan mij die ze "achtergelaten" had. Wat ook ondenkbaar was bij mij- ik zei steeds vooraf dat ze nu pas ging merken wat afzien is- gebeurde niet: ipv de kilometers zwaar aftellen kreeg ze steeds moed bij het passeren van elk kilometerbord. Elke plaats waar we al getraind hadden op dit parcours wist ze wat ze moest doen, ni te vlug daar, soepel hier enz... Zelfs bij het bord 40 km ging ze zoals ik al gezegd had grotere passen nemen aan dezelfde snelheid wat dan een goed gevoel geeft. De temperatuur waar ze normaal toch beetje last mee heeft deerde haar zelfs niet.



Solo en nog fris op 41km in haar eerste marathon, opmerkelijk !!!

De brug over de Leie van de laatste finishstrook was in de verte zichtbaar, weer de woorden die bij haar opkwamen, als je die ziet ben je er praktisch.

 Een lichte helling nog naar de laatste 300 m, ze zag de finishboog nu en liep soepel op de vele aanmoedigingen, sommigen riepen "waar is Luc?" grr ik had er bij willen zijn. Een schitterend debuut in:

                                          3u53'21" 9° dame

Finish nog fris

Ze werd opgevangen door Veerle Hofman, een troost aangezien ik er niet meer bij was. Na een cola, toch ongerust over mij "wandelde" ze terug richting Leie om samen met Miranda onze supporter mij op te wachten.



Nu wachten op Luc

Met nichtje Miranda eerste felicitaties

Na een tijdje wachten en nog steeds geen Luc, keerde ze terug op het moment dat ik er juist kwam aangewandeld met een co-lijder. ik direct benieuwd naar haar tijd, zij verrast dat ik al lachend er aan kwam.

Km 41 even wandelen om lopend te finishen :-)

 

Ik hoorde haar tijd yezzzz ze heeft het helemaal alleen gedaan, m'n trainingsschema had gewerkt. Haar prestatie was een enorme troost voor mij en helemaal geen ontgoocheling meer betreft mijn tijd. En Sonja mag zich nu een echte loopster noemen, daar moet je de marathon voor gedaan hebben.

Samen de marathon lopen (tot 32km), doen we nog eens (nu tot 42km hopelijk)

De Leiemarathon 2017 vergeten we nooit meer. Sonja haar geweldig debuut op een wondermooi parcours. Hoedje af ook voor de vlekkeloze organisatie. In 2019 zullen we er terug bij zijn, zeker weten. Wat een mooie dag.... ook dank nog aan Miranda, nichtje, om ons bij te staan, voor en na maar ook tijdens de marathon, ook voor de foto's !



Emoties na besef of na wederzien?

She did it

Dikke proficiat na weerzien en trots xxx

2019 staan we hier hopelijk terug (organisatie om de 2 jaren)

The day after:

S'avonds had Sonja geen echte last van de prestatie, uitzonderlijk en onbegrijpelijk voor mij. Misschien is ze wel gemaakt voor de marathon? Ze was trouwens 7°dame +40

De dag erna ons gepland welnessmoment heel de dag. Veel kunnen bijbabbelen over de prachtige dag van de marathon.

Welnessrelax in Londerzeel

Wat kwam daar in boven? We denken (vooral Sonja) dat er meer in zat met zulke superbenen. De plasstop van 2 min, 2 heuvelige aanlooprondjes, 21°C, de chaos bij het afhaken van mij, verloren tijd op de laatste drankposten, de laatste kms waar ik haar normaal nog vooruit stuw, ze had geen besef van tijden zonder mij. Maar liever zo dan een zware teleurstelling, ze heeft geen degout van de marathon, integendeel, plannen worden gesmeed. Ikzelf heb de schrik terug te pakken. Mij steeds zo zenuwachtig maken de dagen ervoor deed me de das om, alle energie die ik nodig had was weg.
Daar moet ik terug iets op vinden tegen de volgende die ik miljaar terug meeloop samen met haar.

Uitslag