We hadden het stil gehouden.... 5 weken geleden was Sonja zo snel gerecupereerd na haar marathondebuut dat ik na een weekje loslopen met Sonja het idee opperde om door te blijven trainen naar de marathon van Etten Leur. Niets moest, we zouden het wel bekijken hoe het evolueerde. Een tweede marathonkans met quasi 2 zware weken doortrainen. Enkel moesten we de week ervoor dus die 10 mijl in Kapellen nog lopen, vandaar dat ze daar op reserve moest lopen. Ik zou dan ook nog eens met de nachtshift staan de laatste week voor Etten Leur. Ik gaf mezelf 10% op aankomen na Wevelgem, Kapellen en de nachtshift :-). De maandag na Kapellen had ik zelfs een dagje gemankt met die pijnlijke Haglundenkel die me blijft achtervolgen voor de rest van mijn leven en stijfheid. Sonja had Kapellen goed verteerd.
Deze laatste rustweek beslisten we pas om Etten Leur te starten aangezien de weersvoorspelling doenbaar leek... achteraf gebleken:
Mijn taak was om me niet meer zo zenuwachtig te maken en het kleine kamertje te vermijden zodat ik niet te veel krachten verspeelde, het lukte door mijn 10% aankomstverwachting. Onze voeding had ik ook aangepast om nog meer koolhydraten op te bouwen dwz, laatste dagen erwten, linzen, kikkererwten verwerkt in een eetbare menu van pasta en rijst met kip en kalkoen.
2 ronden van 21km, ik zou halfweg bekijken of ik het zag zitten voor een tweede ronde. Sonja opvallend weinig bezig met deze marathon, een kunst. Veel wind dus, maar de eerste 10km zat die in ons voordeel, regen zou ons ook parten spelen 7km voor het einde.
Voor de start kwamen we onverwachts Tinne Spalier en Geert Mertens tegen, Tinne zou voor 3u40 starten, Geert als begeleider. En ons doel ??? Starten en op gevoel afwachten, zelfde snelste schema op mijn hand geschreven als in Wevelgem 3u48 als referentie.
Sonja zou nu voor de start nog ettelijke malen verplicht een plasje doen om een plasstop zoals in Wevelgem na 12km te vermijden. Een perfecte organisatie had ook voor toiletten gezorgd vlak aan de start, handig, zelfs 4 min voor de start en ikke zenuwachtig daardoor.
En zodoende stonden we op 5 weken tijd voor de tweede maal aan de start van een marathon, of het gek zou zijn zou achteraf dan wel blijken... of juist niet?
De eerste kms door het centrum op lastige steentjes, spieren laten loskomen om dan de polder in te duiken. Het ging al vlug soepel door de meewind in het begin, ik liet Sonja nu haar gevoelstempo lopen en dit bleek al vlug redelijk sneller dan ons schema. Tweede bewijs was dat we bij Tinne kwamen aansluiten. We liepen al vlug met een groepje van 15 lopers en loopsters, ideaal dus en houden zo, zeker niet versnellen.
Na 10 km namen we een eerste maal de richting tegenwind, het sein om Sonja een rij achteruit te sturen aangezien we al heel de tijd op kop van onze groep liepen, ik bleef kop trekken met nog 2 vrijwilligers, de 3 vrouwen achter ons zouden het appreciëren. En zo bleven we doorgaan met steeds een bonus op ons schema, elke km was aangegeven wat zeer handig was en leuk aftelde. Halfweg de doorkomst in het centrum was ambience, mijn benen voelden goed aan dus op naar die tweede ronde, Sonja alweer zo soepeltjes in het zog.
Weer die lastige natte steentjes tot voorbij de molen en dan ons derde beklimming/brug richting polder.
Al vlug waren we aan km28, Tinne had ons inmiddels achtergelaten want voor haar doel moest ze sneller gaan, wij lieten wijselijk begaan en bleven in ons tempo, onze groep was ondertussen geslonken tot een 5-tal. De rest allemaal gelost. Geert had ons drinkbusje nog gevuld met water alvorens zijn Tinne verder bij te staan. En ik maar denken aan de beentjes, maar die voelden goed, oef blijven doorgaan dus. We hadden al lichte druppels gevoeld en de wind bleef aanwezig, gelukkig goede kledijkeuze met lange mouwen.
Na 31km kwamen de eerste halve marathonners voorbij ons gelopen, Matske Lunders op kop met een dikke aanmoediging van mij, hij zou later tweede worden, sterke Mats, pa Hugo zou ons aan de aankomst ook nog aanmoedigen.
De kms vlogen voorbij en wonderwel nog steeds voor op schema na 35km, waar ging dit eindigen.
Ik had voor de zekerheid toch een stukje banaan aangenomen, Sonja daarentegen ging voor de sportdrank van de organisatie op 37km met een klein miniscuul dipje even. Op die momenten dachten we even aan haar overleden moeke paar jaar geleden en mijn overleden pa dit jaar. Ze kreeg lichte steken in de zij, beetje zuurstoftekort door het snelle tempo, no problem, haar karakter deed het alweer. Focussen van punt tot punt met onderweg in tuinen en op boerderijen mini-dj-sets die voor de sfeer en boosts zorgden. De laatste brug over op 3km van het einde en Sonja moest nu echt aanklampen, binnen 3u50' moest lukken als ze zo bleef lopen, meer zelfs...
Mijn konstant gepush bleek wel vervelend zei ze achteraf maar ze had het nodig en wist dat dat haar bleef motiveren. De molen in zicht en nog 1km te lopen. We hadden ondertussen zelfs een loper en loopster terug bijgehaald die ons achter gelaten hadden op km35, van het resterend vijftal weet je wel, goed gedoseerd dus van ons. Bewijs... onderstaande tussentijden:
Aanmoedigingen van bekenden in het loopmilieu aan de laatste lijn waren welgekomen, en zo telden we af...
een nieuwe toptijd voor Sonja, 6 min sneller dan in haar debuut !!! 5'22/min, 11,15km/u
Besluit: een wijze beslissing om dit te proberen. Maar hoevelen doen er haar dat na, een marathondebuut en 5 weken later de tweede marathon lopen met verbetering van het vorige record met 6 minuten? Runnershigh het blijft iets raar.
Nu gaat de riem er even af met een welverdiende vakantie Mauritius eind november. En ik ben terug een beetje fier dat ik een marathon volledig heb gelopen yezzz nummer 9 op de teller.
Na Sonja haar aankomst verzuurden haar benen onmiddellijk. Mee met het pendelbusje naar de massagestand was de tip van de rode kruishelpers. Op de massagetafel, Sonja konstant rillend van de kou, het waren toch zware omstandigheden geweest. Na een kwartiertje hadden we nood aan een cola die ons er bovenop hielp om de terugreis aan te vatten.
PS: wat een fantastische organisatie een aanrader !!!
Uitslagen
Deze laatste rustweek beslisten we pas om Etten Leur te starten aangezien de weersvoorspelling doenbaar leek... achteraf gebleken:
Mijn taak was om me niet meer zo zenuwachtig te maken en het kleine kamertje te vermijden zodat ik niet te veel krachten verspeelde, het lukte door mijn 10% aankomstverwachting. Onze voeding had ik ook aangepast om nog meer koolhydraten op te bouwen dwz, laatste dagen erwten, linzen, kikkererwten verwerkt in een eetbare menu van pasta en rijst met kip en kalkoen.
Voor de start kwamen we onverwachts Tinne Spalier en Geert Mertens tegen, Tinne zou voor 3u40 starten, Geert als begeleider. En ons doel ??? Starten en op gevoel afwachten, zelfde snelste schema op mijn hand geschreven als in Wevelgem 3u48 als referentie.
Sonja zou nu voor de start nog ettelijke malen verplicht een plasje doen om een plasstop zoals in Wevelgem na 12km te vermijden. Een perfecte organisatie had ook voor toiletten gezorgd vlak aan de start, handig, zelfs 4 min voor de start en ikke zenuwachtig daardoor.
 |
| Starten op gevoel |
De eerste kms door het centrum op lastige steentjes, spieren laten loskomen om dan de polder in te duiken. Het ging al vlug soepel door de meewind in het begin, ik liet Sonja nu haar gevoelstempo lopen en dit bleek al vlug redelijk sneller dan ons schema. Tweede bewijs was dat we bij Tinne kwamen aansluiten. We liepen al vlug met een groepje van 15 lopers en loopsters, ideaal dus en houden zo, zeker niet versnellen.
Na 10 km namen we een eerste maal de richting tegenwind, het sein om Sonja een rij achteruit te sturen aangezien we al heel de tijd op kop van onze groep liepen, ik bleef kop trekken met nog 2 vrijwilligers, de 3 vrouwen achter ons zouden het appreciëren. En zo bleven we doorgaan met steeds een bonus op ons schema, elke km was aangegeven wat zeer handig was en leuk aftelde. Halfweg de doorkomst in het centrum was ambience, mijn benen voelden goed aan dus op naar die tweede ronde, Sonja alweer zo soepeltjes in het zog.
 |
| De molen herkenningspunt 1km van de start/finish |
Al vlug waren we aan km28, Tinne had ons inmiddels achtergelaten want voor haar doel moest ze sneller gaan, wij lieten wijselijk begaan en bleven in ons tempo, onze groep was ondertussen geslonken tot een 5-tal. De rest allemaal gelost. Geert had ons drinkbusje nog gevuld met water alvorens zijn Tinne verder bij te staan. En ik maar denken aan de beentjes, maar die voelden goed, oef blijven doorgaan dus. We hadden al lichte druppels gevoeld en de wind bleef aanwezig, gelukkig goede kledijkeuze met lange mouwen.
 |
| De later gestarte Mats Lunders toen nog op kop in de halve marathon op weg om ons bij te halen |
Na 31km kwamen de eerste halve marathonners voorbij ons gelopen, Matske Lunders op kop met een dikke aanmoediging van mij, hij zou later tweede worden, sterke Mats, pa Hugo zou ons aan de aankomst ook nog aanmoedigen.
 |
| Bijna halfweg met toen nog een twaalfkoppig groepje |
Ik had voor de zekerheid toch een stukje banaan aangenomen, Sonja daarentegen ging voor de sportdrank van de organisatie op 37km met een klein miniscuul dipje even. Op die momenten dachten we even aan haar overleden moeke paar jaar geleden en mijn overleden pa dit jaar. Ze kreeg lichte steken in de zij, beetje zuurstoftekort door het snelle tempo, no problem, haar karakter deed het alweer. Focussen van punt tot punt met onderweg in tuinen en op boerderijen mini-dj-sets die voor de sfeer en boosts zorgden. De laatste brug over op 3km van het einde en Sonja moest nu echt aanklampen, binnen 3u50' moest lukken als ze zo bleef lopen, meer zelfs...
 |
| Samen met Tinne op kop |
Aanmoedigingen van bekenden in het loopmilieu aan de laatste lijn waren welgekomen, en zo telden we af...
3u47'07" podium 3° V+45
een nieuwe toptijd voor Sonja, 6 min sneller dan in haar debuut !!! 5'22/min, 11,15km/u
Besluit: een wijze beslissing om dit te proberen. Maar hoevelen doen er haar dat na, een marathondebuut en 5 weken later de tweede marathon lopen met verbetering van het vorige record met 6 minuten? Runnershigh het blijft iets raar.
Nu gaat de riem er even af met een welverdiende vakantie Mauritius eind november. En ik ben terug een beetje fier dat ik een marathon volledig heb gelopen yezzz nummer 9 op de teller.
Na Sonja haar aankomst verzuurden haar benen onmiddellijk. Mee met het pendelbusje naar de massagestand was de tip van de rode kruishelpers. Op de massagetafel, Sonja konstant rillend van de kou, het waren toch zware omstandigheden geweest. Na een kwartiertje hadden we nood aan een cola die ons er bovenop hielp om de terugreis aan te vatten.
PS: wat een fantastische organisatie een aanrader !!!
Uitslagen
 |
| 3° dame +45 zelfde tijd als nr 2 |
 |
| 10° dame totaal |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten