De impala-run dus, een impala is een antilope die (bij gevaar) zeer snel kunnen lopen en vertoeven in bosrijke omgevingen....ik had het kunnen weten, een zwaar bosrijk 10 mijlparcours maar geen gevaar dus niet zo snel :-)
 |
| Prachtig toch !!! |
Voor 1 maal met horloge lopen om een idee te hebben onderweg, 1u04 zou mooi zijn 4min/km.
Tot halfweg zat ik voor op schema maar de warmte, parcours en zoveel meer deden me beseffen om gas terug te nemen noodgedwongen.
Op 10 km kwam ik nog goed door op 39 min..... kwestie van ontspannen te lopen maar moeilijk met zware hobbelende ondergrond in de mooie bossen van Bornem en omgeving. De zeldzame keren op asfalt... daar was het dan weer extra puffen in de zon, en veel dorst of was het nadorst?
Tegen het einde aan kwam er in de achtervolging eentje langzaam dichter, het bleek ook een +50
-iger, dat mocht en wou ik niet laten gebeuren, meer op karakter dan souplesse bleef ik de ene na de andere bosstrook afhaspelen, wat een lijdensweg. Dit was toch wel een koersje afzien wat in feite niet zo leuk is op de moment zelf.
De finish was een verlossing en vooral kunnen standhouden in een onverwachtse 1u05'11" bijna toch die 1u04 waar ik op hoopte. De vorm is er zeker weten, maar als je fris bent is dat des te leuker.
Na de aankomst direct de uitslag beschikbaar aan de muur..... 7° totaal van 210 en eerste +50 alweer onverhoopt. Concurrenten voor mij 21, 39, 43, 33, 29 en 28 jaar... leuk.
De pastaparty en een donker Bornembiertje op aanraden van ex-clublid Walter De Ceuster ook aanwezig, was welgekomen, het hielp om te bekomen van deze zware wedstrijd maar ooh zo mooi en goed georganiseerd. Ook Patrick Verbist nog eens tegengekomen om snelle verhalen van vroeger op te halen.
Nu op naar Kreta, chillen, smullen (gezonde Griekse kost), eindelijk eens terug dringend zwemmen (triathlons in aantocht), een kloofje wandelen, beetje lopen jawel en zoveel meer. Het zal deugd doen met dank aan vrouwtje Sonja.
Uitslag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten