Al ingepland in ons marathonschema, dus Luc gekwetst of niet we trokken naar Olmen, ik met de fiets in de auto weliswaar, Sonja volgen en fotokes nemen. 19,5km om juist te zijn, 5 ronden. 2 jaar geleden was pa en ma er nog bij, nu wij tweekes alleen :-(
Sonja had niet zo positieve signalen gegeven deze week, pijnlijke voeten na feestje Back to the 90ies zaterdag. Maar geen medelijden, trainen moest toch gebeuren.
De massastart voor 5 afstanden liet ik even aan mij voorbijgaan om te gaan postvatten voor de eerste fotoshoots.
Uiteindelijk pikte ik aan bij Sonja om haar de hele wedstrijd te volgen.
Elke ronde liepen er dus lopers binnen voor hun afstand.
Zodoende was het duidelijker waar Sonja haar (vrouwelijke) concurrentie was.
Doortocht door het centrum van Olmen
Blijkbaar gingen de eerste 2 ronden vlotjes volgens Sonja, moeilijk in te schatten voor mij.
De kempen, mooi parcours en gelukkig niet te veel wind. Op mijn aanraden had Sonja toch maar een singletje aangedaan. Voor de start frisjes maar tijdens de wedstrijd ideaal.
Drinken op de juiste momenten, de squeezy voor de voorlaatste ronde.
Doortocht nummer 3 aan de feesttent
En plots dame nummer 2 in het vizier, die was duidelijk te warm aangekleed, een hapje voor Sonja?
Het is gebeurd, virtueel tweede dame op de 20km. Erop en erover noemen ze dat zeker?
Sonja bleef geconcentreerd op beetje reserve lopen.
Laatste doortocht door het centrum, licht vals plat
Tempo de hoogte in voor de laatste km, achteraf zei ze dat er meer in zat, hoeft niet, positief gevoel het voornaamste, de superbenen zijn op komst in laatste rechte lijn naar de Antwerp 10 miles via de Wachtebeke 10 miles. Allemaal onderdeel van de marathonvoorbereiding.
Opdracht volbracht, paasmaandag, begin van een zware trainingsweek van boven de 90 km. Ikzelf heb vandaag dinsdag 4km getest of mijn kuitverrekking beterschap vertoonde, niets gevoeld.... hoop is er terug. Voorzichtig proberen aan te pikken bij mn vrouwtje haar schema....
Na de douche was de tombolatrekking in de tent begonnen, meestal hebben we daar geen geluk in. Plots hoorden we toch een Thoen afroepen, Christel Thoen nog wel, achternichtje die we pas echt leren kennen hebben bij onze pa zijn overlijden. Zij zit met haar vriend ook in het loopmilieu vandaar. Wel enorm toevalling en wat kunnen bijpraten met een Westmalle in de hand ( van mij). Zij hadden meer geluk bij de trekking.
Volgens traditie deden we daarna het Italiaans restaurantje op de hoek, memories kwamen boven van 2 jaar geleden toen pa er nog bij was xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten