De derde maal aan de start van deze zware gravelduatlon in het heuvelachtige Herselt. Ditmaal 3 grotere fietstoeren en gewijzigd parcours.
Onder andere Corné Van Kessel de Nederlandse veldrijder stond ook mee aan de start, hij eindigde derde, dan weet je tegen welke kleppers je strijdt :-) ook bij de duo's sterke lopers waaronder den Andy en Mats Lunders. Ik dus solo.
Op naar de eerste helling juist na de fietswissel |
De fiets op en even op adem komen wetende dat na 2 bochten al een helling lag te wachten, mijn probleem met mijn knieën om daar kracht op te zetten speelde me heel de fietstocht parten. Met leren leven :-). Het parcours gewijzigd dus en zeer veel poederzand door de droogte, ik had al vlug door dat mijn banden te hard stonden al had ik daar op gelet, laatst lek gereden met mijn originele bredere gravelbanden en dan maar smallere gelegd die ik nog had liggen.
Ook op kiezelwegen oppassen om niet weg te schuiven. Zeer mooi parcours dat wel, de voorlaatste ronde met de moeite en daardoor minder concentratie viel ik toch bij lage snelheid in een kort bochtje met poederzand... vloeken :-)
De laatste wissel naar het lopen toe met een bang hartje kwestie van kuitkrampen zoals laatst in Westerlo het geval was. Het viel echter mee, ik kon direct beginnen lopen maar allesbehalve vlotjes, ik was diep gegaan tijdens het fietsen.
Toch de laatste km in mijn ritme gekomen en mooi gefinished, wat een mooie wedstrijd. Zelfs betere tijd en uitslagen dan vorige jaren. Volgend jaar, count me in zolang ik het kan en bijna naar de 60 ga (oh my god). En wie weet de Steratlon-triatlon volgend jaar..