14 10 23 Cross Schoten 6400m

 De eerste cross van dit seizoen, normaal was dat in Berendrecht maar een buikgriepje had toen roet in het eten gegooid. Vrijdag was ik nog 10km gaan lopen wegens te weinig tijd (uitvlucht) deze week. Ik dacht dat het zaterdag hele dag ging regenen volgens de voorspellingen en had al niet veel zin om te gaan crossen. 

Zaterdagochtend echter een mooie blauwe hemel bij het opstaan, het smsje van Stephen om te polsen of ik ging lopen was de druppel om toch te gaan lopen met weinig zin en de 10 km van de dag ervoor in mijn benen, zeker de vorm niet hebbende krijg je dit. Ik zou ook de kleinzonen nog eens zien, Gilles die zelfs alweer mee ging lopen.... en hoe, zijn beste wedstrijd ooit in zijn prille carriere :-) 16é van 28 deelnemers, en trots dat hij was als 7-jarige tussen vele 8-jarigen. Broertje Vince mee aan het supporteren.

Ik zelf daar valt weinig over te zeggen, gelukkig geen massastart en individueel met de handicapformule. Heel de wedstrijd gedoseerd en tevreden achteraf, 4'31"/km was goed op dit parcours. Over de kwaaltjes gezwegen zoals afgesproken. Volgende week Wommelgem, de motivatie is iets groter nu, eerst heel de week "herstellen".

23 09 23 Grote prijs Tom Van Hooste 11,3km

 Nadat ik 6 weken rust heb genomen na de PRP behandeling (die niet veel resultaat heeft opgeleverd) heb ik me voorgenomen om bezig te blijven. Voor en na de lopen veel ijs leggen verzacht de pijn.

Na 3 weken lichte trainingen kreeg ik terug de kriebels om een wedstrijd te lopen, ik kan het niet laten. De Grote prijs van Tom Van Hooste was de ideale test om eens te zien hoe slecht mijn vorm was, want dat wist ik al zeker.

Thuis dus eerst ijs leggen op beide knieën. Sonja begint deze week terug met lopen na een denervatie van van haar pijnlijke rugzenuw, ze was er dus niet bij. 4 rondjes stond me te wachten, gezellige startgroep van de 5,6km samen met de 11,3km. 

Na de start zag ik al vlug dat ik op 4'15/km liep, te vlug dus met deze vorm, na 1 toer kreeg ik het dus logisch even moeilijk, even met de neus op de feiten gedrukt. Met mijn ervaring weet ik dus dat ik even moet ontspannen lopen, de 3é en 4é ronde herpakte ik me en had dus voldoening aan de aankomst. Kniepijn daar zwijg ik voortaan over. Live with it, nu ga ik me aan de korte 6km crossen wagen, zien wat dat zegt. 

03 07 23 Watervliet Lauwerijnloop 12,6km

Jaarlijkse zomerse traditie in ons weekje thuisverlof, op een maandagavond lopen in Watervliet. Enorm veel wind in de polder met nu aangename temperatuur tegenover vorig jaar. Dit zou voorlopig mijn laatste wapenfeit zijn aangezien ik mijn knieën later op de week ging laten behandelen met een PRP behandeling waar ik nog op terug kom in dit verslagje. Sonja had ik ook overhaald om de 12,6km mee te doen aangezien ze deze week op training goed bezig was.

Nog even genieten van deze koers wetende dat we meer tegenwind dan meewind gingen hebben, zeker met de meewind in de start zou het gevaarlijk zijn om te hard van stapel te lopen, Sonja ondervond dat na 2 km dat ze gas moest terugnemen ook al had ik haar gewaarschuwd :-). Na 2 ronden had ik er velen van de 8,4km ingehaald, Toch wou nr 244 me terug inhalen voor zijn finish, ik keek even opzij toen ik mijn derde ronde aanvatte :-)

De laatste ronde was het pas echt alleen lopen, in de verte een jonge kerel die ook tegen de wind aan het vechten was liep niet echt uit maar ik kwam er ook niet dichter op. Dit zou mijn plaats worden want achter mij ook niets te bespeuren. Trager dan vorig jaar dankzij de knieën. (derde +50)

Nu was het wachten op Sonja, ik was een beetje ongerust of ze was blijven lopen met haar kwaaltjes. Toch zag ik ze in de verte komen aanlopen met haar klassieke fris uitziende loopstijl. Met een tempo van meer dan 11km/u mocht ze zeer tevreden zijn. Juist naast het podium bij de dames maar wel eerste +50 dame

PRP-behandeling verklaard:

Er wordt dus een gewone bloedafname gedaan, via de centrifuge wordt het plasma gescheiden (lichte kleur) en dit wordt terug ingespoten in de kniepees die voor chronisch ongemak (ontsteking) zorgt. 

Blijkbaar wordt je lichaam het gewoon als je een chronische ontsteking hebt en bekijkt het dit niet meer als mankement. Met de injecties (redelijk pijnlijk) gaat men de ontsteking stimuleren waardoor het lichaam (hopelijk) terug gaat reageren en de genezing zich inzet. na de injecties ben ik wel even terug moeten gaan liggen op de grond toen ik zwarte plekken zag aan de bureau van de dr. Naar het schijnt komt dit zeer veel voor na zulke injecties.

1 week rust, 1 week lichte oefeningen en daarna hopelijk lichtjes fietsen en lopen. Indien na 6 weken geen verbetering. Tweede sessie. Hopelijk blijf ik daarvan gespaard.

 Uitslag

27 05 23 Verrebroek loopt...14km

 Deze dus onverwachts nog toegevoegd met dit prachtige weer, wel nog met de 10 mijl in de benen van vorige week. Wel een vlak en snel parcours met zeer lange eentonige stukken. Paar jaar geleden met veel frisser weer stond ik hier nog op het podium.

Weer proberen te straten op het beoogde tempo, na 4km echter voelde je met de meewind pas de echte warmte op het kopke. Beter mijn petje opgezet. Voor de start had ik Koen Steeman al ontmoet, alweer een vroegere concurrent van mij die nog steeds snel loopt. Hem zou ik uiteraard laten gaan.

Ik voelde de Oostmalse 10 mijl beentjes nog van vorige week. Nu 2 toertjes, de laatste was proberen ontspannen los te lopen wat niet echt lukte. Met een tempo van 4'30" moest ik echt wel tevreden zijn, nu gaat de wedstrijdriem er even af. Of we in Agadir aan de zee op vakantie gaan lopen zien we nog wel, :-) tuurlijk lopen we daar, terug voorzichtig met Sonja die de draad probeert op te pikken.

Van foto's van deze wedstrijd helaas nog nergens een spoor te vinden. 11° van 80 aankomsten

21 05 23 10 mijl Oostmalle

 .En nog maar eens een 10 mijl meepakken, eentje in de bossen en meestal offroad, Oostmalle dus in het park. 

Warm weertje maar de bossen brachten verkoeling, enkel een betonstrook in het industriepark was warm.

Rustige start want een vluggere kan ik tegenwoordig niet meer verteren. Eric Bartholomeeusen zou ook aan de start staan, een vroegere concurrent die nog steeds top loopt, ik helaas minder.

Door mijn rustige start kon ik nog een 8 tal lopers inhalen, ik zou mijn plaats niet meer prijsgeven, 25°/ 250 ongeveer. Tweede +50 achter Eric.

Tussen de jonge gasten lopen geeft mij nog een leuke voldoening, bezig blijven vooral.

De laatste ronde van 3 was op het einde toch wel verzuren, losjes uitlopen was de boodschap, achteraf bekeken toch wel mijn beste prestatie van dit jaar, op zulk parcours en een te lange 10 mijl. 4'23" per km was dik ok. De gedubbelden gaven op het einde nog een stimulans om door te gaan tot de finish.

Samen met de te snelle Eric na de finish

Normaal brak nu een relatieve rust periode aan, op vrijdag later in de week zag ik toch nog een opportuniteit om in Verrebroek te gaan lopen op zondag aangezien we weldra een weekje vakantie in Marokko gepland hebben, verslag volgt direct hierachter.

07 05 23 Halve marathon Visé

 Een klassieker met een fantastische organisatie in een decor langs de Maas die me blijft uitdagen, zalige koers.

2 weken op voorhand plots de kriebels voor de halve aangezien ik in het ritme van de wedstrijden ben en hier al vele malen gelopen heb met telkens een vakantiegevoel.

Ook juist voor de start kriebels met een drone die over ons vloog en bijhorende beats, juist voor het startschot speelden ze "You never walk alone" de song die ook op mijn vader RIP zijn plechtigheid werd gespeeld, deed me het toch moeilijk krijgen, hij zou dus mee mentaal aanwezig zijn.

Al vlug zaten we na 500m op de lange klassieke kasseistrook, het zouden de enige kasseien worden van het prachtige parcours. Ook al loop je langs de Maas, toch her en der kuitenbijters. Het was hetzelfde parcours maar de start en finish waren verschoven uit het centrum weg.

Het was verrassend warm, grijs , windstil maar zacht, het water zou welgekomen zijn.

Bedoeling was de pacer van de marathon 3u te volgen maar helaas was die er niet, eigen koers indelen

dus en dat bleek na 10km toch iets te snel. Een iets trager tempo aangenomen om toch te kunnen blijven "genieten". 1u30 zou er helemaal niet inzitten, als ik dat ooit nog kan?

Halfweg rond de 47min, de beelden van jaren geleden dat ik met Sonja hier de marathon liep kwamen terug.  Op de brug van de Maas op 14km wist ik dat Sonja hier ging staan, ik had al een gelleke op, zij zou het tweede aangeven wat ook gebeurde.

De laatste 5 kms kon ik echt genieten en liep ik terug soepel, in gedachte er bijna te zijn en nog vele lopers van de 10km (die later gestart waren) in te halen.

Nog een lang grindpad waar het zeer warm was was het laatste afzienpunt, langs de Maas met nog 3km te lopen ging het vlak en vlot.

Langs heel het parcours stonden camera's die deze prachtige foto's maakten, Even gek doen kon er nog af dus.

Met de finish in zicht kon ik het tempo er nog goed inhouden, ik had dus mooi gedoseerd.

Met een tijd van 1u36 ben ik normaal niet tevreden, gelukkig kan ik dat allemaal relativeren, met nu er op terug te zien, keitoffe koers. 

Wat ook traditie is als we in Visé zijn, even naar Maastricht om aldaar een chinees restaurant te doen en nog wat te winkelen. Kwestie van Sonja die zich toch opofferde om mee te gaan en om 6u uit bed voor de lange trip ook haar ding te laten doen. Het weer was er dik ok voor. volgend jaar terug als alles normaal verloopt.

23 04 23 Antwerp 10 miles

 Ik voelde het al een tijdje aankomen dat ik solo zou moeten lopen aangezien Sonja op de sukkel blijft met allerlei kwaaltjes. Het zij zo, ik zou dus meer afzien. Ook omdat ik toch iets vlugger wou starten dan de voorbije wedstrijden. Doel onder 1u10'

Ik had wel de indruk na de start dat het niveau precies elk jaar stijgt maar dat ook liggen aan mijn 56 jaar :-). Het blijft toch een zwaar parcours met de tunnels en vooral de vele kasseien die belastend waren voor mijn voeten. Als verjaardag is dit normaal wel onder andere omstandigheden.

Het zou geen opbouwende wedstrijd worden, ik werd meer ingehaald dan dat ik er inhaalde. Het waren vooral de benen die niet zo soepel aanvoelden. 500m voor de finish had ik al door dat de afstand iets langer ging worden. Ik drukte mijn horloge toch al af op 16,09km, de juiste afstand. 10 sec boven mijn doel..

De klok weigerde zelfs mijn tijd boven 1u10' te erkennen :-)

1734° plaats

10 04 23 Paasjogging/trail Olmen 20,6km

 Een klassieker terug van weg geweest na corona met een vernieuwd parcours, ik had wel twijfels over de afstand per toertje, vroeger was dat 3,7km ipv 4km, nu was het afwachten. 

Ik gokte bij de inschrijving op 20km in de waan van iets kortere toertjes en zeker 16km te doen, het werden er 20,6km waar ik niet echt op gerekend had na 1 toer (4,12km) x 5 dus.

En dan nog op een parcours waarvan zeker de helft trail was, bosgrond, grasweide en wind aan het kanaal. Ik was bang voor de laatste ronden. 

Het zou alvast een zeer goede training worden, na de derde wedstrijd op rij zou de vorm toch stillekesaan mogen gaan komen tegen de Antwerp 10 miles binnen 2 weken op mijn 56° verjaardag die ik dus solo loop.

Ik ging me dus zeker doseren nu ik dit wist, ook zo afgesproken met Sonja qua drankbevoorrading die ze bij had voor mij.  

Elke ronde vielen er deelnemers voor me weg die een kortere afstand hadden gekozen zodat we op het einde nog met enkelen samen liepen. De eerste dame in het roze truitje, een fijn ding die over me kwam na 2 ronden en met de afstand in mijn hoofd liet ik ze wijselijk gaan ook al nam ze niet overdreven afstand, aan de finish bleek dat achteraf maar een minuutje.

In ronde 3 vreesde ik echt de afstand, even een ambetant gevoel in de benen. Toen begon het frisser te worden door de lichte welgekomen neerslag, het was tenslotte 18°C aan de start waar we terug aan moeten wennen.

In ronde 4 kreeg ik terug vleugels, ik had mijn drinken blijven verzorgen met de vrees voor spierkrampen in het verleden wanneer ik de kms nog niet in de benen had. Ook had ik de laatste weken een magnesiumkuurtje gedaan voor  tegen de krampen met de wedstrijden in het achterhoofd. Deze bleek een goede keuze zag en voelde ik nu. Ik moest me zelfs inhouden omdat ik de laatste ronde nog moest aanvatten. Sonja had me ondertussen een nieuw vol drinkbusje aangegeven waar ik op kon teren. Ik kwam terug dichter op een loper die het roze truitje wel was gevolgd. Ik had dus de juiste beslissing genomen. Die kerel zou maar 15 sec voor me eindigen terwijl dat eerst 50sec moet geweest zijn.

De laatste maal door de bossen en langs het kanaal waar de zware grasstroken lagen, de finish al nabij, ik kon me dus laten gaan en voelde NIETS in mijn spiertjes, wat een leuke gedachte en gevoel om de vorm te pakken te hebben. Ook al is er nog verbetering mogelijk mijn eigen lichaam kennende.

12° van 28 deelnemers op de langste afstand. Zeer zeer tevreden achteraf, nu zouden we enkel nog de traditie hier in ere houden, een etentje in het Egyptisch eethuis waar ooit pa zelfs bij was toen hij voor mij kwam supporteren en waar we de laatste editie ook met Stephen en Liesbeth met de kleinzonen geweest zijn in 2019... ook te vinden op deze blog.

PS: mijn nieuw model loopschoenen van adidas zijn een wonder voor mijn Haglundenkel, de hiel is helemaal afgerond ipv recht achteraan, hierdoor land ik meer vooraan op mijn hiel zodat die klik zich niet meer voordoet en zodoende minder belasting op de hiel krijg.  Dit geeft me uiteraard moed aangezien ik op bepaalde momenten dacht dat mijn loopcarriére fini was. Oef heb me al 3 paar aangeschaft, enkel een stukje hielkap laat ik daar uit verwijderen.

Sonja dank aan de foto's en de bevoorrading