Het was al 6 jaar geleden dat ik met Sonja samen deze Antwerp 10 miles nog eens gelopen had nadat ik de vorige jaren noodgedwongen solo moest lopen. Kwetsuren van Sonja gooiden steeds roet in het eten. We gingen het anders aanpakken na haar lange inactiviteit vorig jaar.
Spankousen, nieuwe steunzolen, nieuwe loopschoenen, langzamere opbouw zonder tijdsdoelen..... en tenslotte een kuur kurkuma wat, via Uza S.P.O.R.T.S. op Sonja haar werk, bewezen is tijdens medische testen dat dit zou helpen (in sommige gevallen). Zo begon ze in december voorzichtig aan haar opbouw, ik heb ze nochtans regelmatig moeten afremmen aangezien ze te snel wou opbouwen. En zo konden we de trainingen opdrijven naar maximum 14km uit voorzichtigheid 3 weken voor de wedstrijd (vroeger deden we dan trainingen van 20km) , we stonden eindelijk samen aan de start. Zoals steeds ambience verzekerd met de dj's en massa volk nu in wave 2.
We zouden dus zeer rustig starten, genieten was de bedoeling. Trouwens warm genoeg maar wel ideaal in deze wedstrijd betreft het aantal toeschouwers. Sonja had het nieuwe parcours nog niet gedaan, achteraf vond ze het beter dan vroeger. Ook de aankomst was terug verlegd naar vlak achter de konijnepijp, de vervelende toer op linkeroever hadden ze er uit gelaten. Direct aankomen dus na 16,4km na de waaslandtunnel.
We verlieten het linkeroever via de Oosterweelwerf en naderden zodoende de Kennedytunnel, vooral na de afdaling kwam de eerste zware strook richting justitiepaleis met weer een tunneltje. Het liep goed met Sonja, zalig.
Op het zuid was er weer een massa volk, kicken telkens en op naar de ambetante kasseistrook waar we probleemloos door kwamen. Vorig jaar op mijn eigen tempo (voor 1u10' eindtijd) had ik hier meer afgezien. Zodoende naderden we de kaaien langs de Schelde, echt koeler was het hier niet.
Zo liepen we voorbij halfweg helemaal naar het Mas waar we onze laatste marathon samen zijn aangekomen paar jaar geleden. Ook hier een massa volk.
Aan het tempo dat we aan het lopen waren zag ik een tijd binnen 1u30 wel zitten, Sonja had hier wel haar lastigste moment qua warmte/inspanning, de spiertjes no problem. De aanloop naar de konijnepijp was ingezet, dicht bij de finish en de laatste zware hindernis. Bij het afdalen mocht ze haar zeker niet vergalopperen aangezien het dan gemakkelijker liep Sonja kennende. Nog even de helling naar "The eye of the tiger' uitgang tunnel dus en alles nog ff geven tot de eindmeet. Ik had al gemerkt dat de tijd qua afstand niet klopte 1u30 was niet haalbaar, achteraf bleek dat het 16,4km was, reden was gevonden voor haar tijd van 1u31'. Ik was tevreden, Sonja typisch laten bezinken en dan pas beseffen dat het ok was.
38° dame +55 van 359
9239° van 30702 deelnemers